Laryngologia

Tomografia wiązki stożkowej, w porównaniu z konwencjonalnymi zdjęciami RTG w znaczny sposób zwiększa możliwości diagnostyczne w laryngologii. Dawki promieniowania podczas badania CBCT są wielokrotnie mniejsze niż w konwencjonalnej tomografii komputerowej (spiralnej), dzięki czemu możliwe jest bezpieczne wykonywanie badań kontrolnych oraz badań u dzieci.

Tomografia CBCT okazuje się przydatna w diagnostyce stanów zapalnych oraz innych patologii zatok przynosowych, a także przy określaniu długości wyrostków rylcowatych (zespół Eagle’a). 

Ponadto badanie daje lekarzowi cenne informacje diagnostyczne na temat:

• jamy nosowej (skrzywienie przegrody, określenie drożności przewodów nosowych), 
• anatomii struktur ucha wewnętrznego, pozwalając tym samym w precyzyjny sposób przeanalizować ten najbardziej skomplikowany odcinek narządu słuchu.

Zastosowanie tomografii CBCT w laryngologii:
1. Diagnostyka ostrych i przewlekłych stanów zapalnych zatok.
2. W badaniach o charakterze kontrolnym i przesiewowym mają miejsce techniki o obniżonych parametrach – badania niskodawkowe.
3. Badania schorzeń uszu – z wykorzystaniem techniki wysokiej rozdzielczości do badania struktur kostnych – w przewlekłych procesach zapalnych, głównie przed planowanym zabiegiem operacyjnym.
4. Badania i wykrywanie powikłań usznopochodnych i zatokopochodnych, jak np. ropień oczodołowy, ropień mózgu, ropień móżdżku, ropień nadoponowy i podoponowy.
5. Diagnostyka urazów głowy, szczególnie urazy twarzoczaszki oraz złamania w obrębie uszu.
6. Diagnostyka szumów usznych – szczególnie w podejrzeniu nerwiaka n. VIII, jako badanie początkowe.

Dla potrzeb laryngologii stosujemy pola obrazowania w następujących formatach:

•  17 x 13,5 cm, 17 x 11 cm – obrazowanie zatok i dróg oddechowych
•  5 x 5 cm, 8 x 8 cm– analiza struktur ucha wewnętrznego z wyborem strony badanej
•  17 x 6 cm – analiza struktur ucha wewnętrznego